Parch jabłoni to powszechnie występująca i jedna z najgroźniejszych chorób jabłoni, powodująca znaczne zmniejszenie plonu oraz pogorszenie jego jakości.
Objawy parcha jabłoni najczęściej widoczne są na liściach i owocach, ale grzyb poraża także ogonki liściowe, części kwiatu, a czasami także pąki oraz pędy. Na liściach, przeważnie na ich górnej stronie, tworzą się różnej wielkości brunatnooliwkowe, później ciemniejące plamy. Przy bardzo intensywnym porażeniu liść w miejscu plam może ulec deformacji. 
Silnie porażone liście często opadają przedwcześnie, zwłaszcza w trakcie suszy. Występowanie nawet nielicznych plam na liściach jabłoni wpływa ujemnie na wzrost i owocowanie, poprzez zakłócenie stosunków wodnych całego drzewa i ograniczenie produkcji asymilatów. Objawy parcha na owocach to charakterystyczne, ciemne, okrągłe plamy w obrębie których skórka ulega nekrozie. Wczesne porażenie zawiązków prowadzi do ich deformacji lub pękania, a nasilenie objawów może doprowadzić do wczesnego opadania zawiązków. Ponadto, porażenie jabłek bezpośrednio przed zbiorem sprzyja rozwojowi parcha przechowalniczego.
Sprawcą parcha jabłoni jest grzyb Venturia inaequalis, który zimuje w opadłych, porażonych w sezonie liściach. Czasami porażone pędy czy łuski pąków także mogą stanowić źródło zarodników konidialnych infekujących wiosną młode tkanki jabłoni. Po opadnięciu liści z drzew grzyb przerasta tkanki opadłych liści. W tym czasie dochodzi do procesu płciowego zwanego askogamią, w wyniku zapłodnienia lęgni przez plemnię tworzą się owocniki grzyba. Tworzeniu się owocników sprzyja temperatura w zakresie 4oC – 10oC oraz wysoka wilgotność gleby. Owocniki na zamarłych liściach możemy obserwować nawet gołym okiem, widoczne są one w postaci drobnych czarnych punktów. Na wiosnę następuje proces sukcesywnego dojrzewania owocników. W dojrzewających owocnikach tworzą się najpierw wstawki, później worki, a w workach zarodniki workowe grzyba. Zarodniki te są początkowo bezbarwne, a z czasem stają się oliwkowe – jest to sygnał mówiący o tym, że dojrzewają i stają się zdolne do wysiewu.
Ochrona jabłoni przed parchem jabłoni polega na wybieraniu do uprawy odmian mniej wrażliwych lub odpornych na parcha jabłoni, a przede wszystkim na aplikacji odpowiednich środków ochrony roślin oraz ograniczeniu potencjalnej dawki zarodników workowych (PDZ). Potencjalna dawka zarodników workowych jest jednym z najbardziej istotnych czynników decydujących o nasileniu występowania parcha jabłoni w sadzie. PDZ to liczba zarodników workowych wytworzona na 1 m2 powierzchni sadu, która jest wprost proporcjonalna do zeszłorocznego porażenia liści w sadzie (obserwowanego jesienią roku poprzedniego). PDZ wynikająca z porażenia liści zależy od oddziaływania wielu czynników, np. terminu opadania liści, temperatury i wilgotności powietrza oraz gleby w okresie po opadnięciu liści z drzew, odmiany jabłoni oraz poziomu zawartości składników mineralnych, przede wszystkim azotu i związanego z nim występowania mikroorganizmów hamujących rozwój owocników sprawcy parcha jabłoni i rozkładających opadłe z drzew liście. Przez wiele lat standardem służącym do przyspieszania rozkładu opadłych z drzew liści, a tym samym ograniczania PDZ był mocznik. Stosowanie tego rozwiązania weszło do tradycji ochrony jabłoni. Jednak w obliczu dbałości o środowisko naturalne i skażenia wód azotanami, powstała istotna potrzeba innego podejścia do tego problemu. Dodatkowo w krajach UE, w związku ze zmianami prawnymi, od sezonu 2021 mocznik jest dostępny tylko w połączeniu z inhibitorami ureazy lub w formie otoczkowanych polimerami granul. Takie formy mocznika nie były dotąd testowane w doświadczeniach nad przyspieszeniem rozkładu liści jabłoni w sadach. W takiej sytuacji BACTIM® LIŚCIE staje się realną alternatywą w zakresie ograniczania źródeł infekcji sprawcy parcha jabłoni.
BACTIM® LIŚCIE to nawóz przeznaczony do przyspieszenia dekompozycji liści jabłoni, pośrednio ograniczający źródło infekcji grzyba Venturia inaequalis sprawcy parcha jabłoni. Nawóz wzbogacony jest w FORMUŁĘ FAST – konsorcjum bakterii z rodzaju Bacillus spp. Bakterie zawarte w BACTIM® LIŚCIE wykazują wysokie zdolności do rozkładu pektyn oraz celulozy, stanowiących integralne elementy struktury liści jabłoni. Szybki rozkład pektyn oraz celulozy powoduje destrukcję budowy wewnętrznej opadłych liści jabłoni. Utrata struktury liści prowadząca do dekompozycji blaszek liściowych ogranicza możliwość wykształcania się owocników sprawcy parcha jabłoni. Skutkuje to ograniczeniem liczby owocników, tzw. potencjału infekcyjnego sadu oraz ogranicza możliwość dojrzewania owocników wiosną. Ograniczenie liczby owocników wykształconych na opadłych liściach przekłada się na mniejszą liczbę wysiewających się wiosną zarodników workowych sprawcy parcha jabłoni. Mniejsza liczba zarodników workowych ogranicza prawdopodobieństwo infekcji młodych tkanek jabłoni oraz zwiększa skuteczność prowadzonej ochrony fungicydowej. BACTIM® LIŚCIE należy stosować na drzewa tuż przed opadaniem liści z drzew. Produkt może być także stosowany na liście leżące na glebie, tuż po opadnięciu ich z drzew.
Unikalne połączenie FORMUŁY FAST i startowej dawki azotu – skuteczny rozkład liści jabłoni
Wyniki przeprowadzonych doświadczeń wykazały, że zastosowanie nawozu BACTIM® LIŚCIE, w formie opryskiwania drzew jabłoni jesienią tuż przed opadaniem liści, podobnie jak zastosowanie mocznika prowadzi do szybkiego i skutecznego rozkładu liści jabłoni (Wykres 1 i Wykres 2).
Szybszy rozkład liści jabłoni prowadzi do zmniejszenia liczby owocników grzyba Venturia inaequalis (Wykres 3). Ograniczenie liczby owocników wykształconych na opadłych liściach przekłada się na mniejszą liczbę wysiewających się wiosną zarodników workowych sprawcy parcha jabłoni, tym samym ograniczając prawdopodobieństwo infekcji młodych tkanek jabłoni.
Korzyści ze stosowania BACTIM® LIŚCIE to przyspieszenie mineralizacji (rozkładu) opadłych z drzew liści, co ogranicza wielkość źródła infekcji grzyba Venturia inaequalis, sprawcy parcha jabłoni. Ograniczenie możliwości dojrzewania owocników wpływa na mniejszy potencjał infekcyjny sadu zwiększając tym samym skuteczność ochrony fungicydowej. Mniej zastosowanych fungicydów, w związku z presją ze strony patogena, to niższy poziom pozostałości środków ochrony roślin w owocach, niższe koszty ochrony fungicydowej sadu oraz mniejsze prawdopodobieństwo powstania odporności grzyba sprawcy parcha jabłoni na fungicydy. Z kolei ograniczenie stosowania mocznika do dekompozycji liści wpływa na mniejsze skażenie środowiska nawozami azotowymi.
