Żniwa kukurydzy są na ostatniej prostej i szacuje się, że do końca października ziarno będzie zebrane już w całej Polsce. Zbiór kukurydzy na ziarno wiąże się z pozostawieniem dużej ilości resztek pozbiorczych na powierzchni pola. Stanowią one cenną biomasę, którą musimy odpowiednio zagospodarować, w innym przypadku może stanowić duży problem.
Ile słomy kukurydzianej zostaje na polu?
W przypadku kukurydzy przeznaczonej na ziarno resztek pożniwnych może być nawet 2 razy więcej niż zebranego plonu ziarna. Oznacza to, że na wysoko plonujących plantacjach nierzadko jest do zagospodarowania nawet ponad 20 ton resztek pozbiorczych. Zwykle jest to mniej i szacuje się, że na tonę suche ziarna przypada około 1,2-1,5 tony resztek.
Zawartość składników w słomie kukurydzianej
Każdy z gatunków roślin uprawnych pobiera z gleby określoną ilość składników pokarmowych. Cześć z nich wynoszona jest z plonem głównym, a pozostałe są składnikiem resztek pożniwnych. Jedna tona resztek pożniwnych kukurydzy może zawierać:
- do 12 kg azotu (N)
- do 22 kg potasu (K2O)
- do 4,8 kg fosforu (P2O5)
- do 5,6 kg wapnia (CaO)
- do 4,7 kg magnezu (MgO)
Jeżeli powyższe wartości zostaną pomnożone przez ilość resztek pozostających na polu, to uzyskane liczby robią wrażenie. Należy pamiętać jednak, że składniki pokarmowe zwarte w resztkach pożniwnych w całości nie będą dostępne w kolejnym sezonie wegetacyjnym dla roślin uprawnych. Ich „uwalnianie” do gleby jest procesem stopniowym.
Ważne jest rozdrobnienie
Można powiedzieć, że rozdrobnienie resztek po zbiorze kukurydzy jest wieloetapowe. Pierwszym etapem jest zbiór kombajnowy, który rozdrabnia rośliny kukurydzy i rozrzuca je po polu. Ze względu na dużą biomasę zabieg ten często jest niewystarczający i należy wykonać zabiegi uprawowe dodatkowo rozdrabniające reszki pozbiorcze.
Do tego celu można wykorzystać mulczer oraz bronę talerzową. Praktyka rolnicza wskazuje, że takie połączenie bardzo dobrze sprawdza się w zagospodarowaniu nawet dużej ilości biomasy słomy kukurydzianej.
Znaczne rozdrobnienie pozostałej na polu biomasy, sprzyja szybszemu rozkładowi oraz pozwala na lepsze wymieszanie w warstwie uprawnej gleby.
Rola zabiegów agrotechnicznych w ograniczaniu presji szkodników
W kukurydzy występują dwa bardzo groźne szkodniki (omacnica prosowianka oraz zachodnia stonka kukurydziana), które bardzo trudno zwalczyć przy pomocy zabiegów środkami ochrony roślin. Wynika to z faktu, że termin ich aplikacji przypadka w fazie wiechowania, a nawet kwitnienia. Wówczas wysokość kukurydzy uniemożliwia wjazd opryskiwaczem zaczepianym lub zawieszanym. Do wykonania zabiegu niezbędne jest posiadanie tzw. szczudłowca.
Bardzo dobre rozdrobnienie resztek pożniwnych w połączeniu z aplikacją preparatu przyspieszającego ich rozkład – BACTIM SŁOMA, pozwala na ograniczenie miejsc zimowania larw omacnicy prosowianki oraz jaj stonki kukurydzianej.
Wymieszanie resztek pożniwnych z glebą
Duża ilość biomasy powinna być równomiernie wymieszana w całym profilu uprawnym gleby. Pozwoli to uniknąć nagromadzenia resztek pożniwnych w jednym miejscu, co może wpłynąć negatywnie na właściwości fizyczne gleby oraz wschody i rozwój roślin uprawianych po zbiorze kukurydzy.
BACTIM SŁOMA PO ZBIORZE KUKURYDZY
Po zbiorze kukurydzy niezależenie od jej przeznaczenia warto zastosować produkt, który przyspiesza proces rozkładu resztek pożniwnych oraz wpływa korzystnie na kształtowanie środowiska glebowego.
