Stanowisko do uprawy
Czosnek ma słabo rozwiniętym systemem korzeniowym, sięgający do 20–30 cm w głąb gleby i rozrośnięty w promieniu około 10 cm. To sprawia, że ma duże wymagania glebowe jak i wodne. Największe plony uzyskuje się na glebach żyznych, próchnicznych, utrzymanych w dobrej kulturze i o dobrej pojemności wodnej. Plantacje czosnku powinny być nawadniane w okresach niedoborów wody w glebie, w okresach największego jej zapotrzebowania przez rośliny, zwłaszcza w okresie tworzenia i rozwoju główek czosnku.
Warzywo to wymaga prawidłowego zmianowania. Nie należy sadzić czosnku na tym samym polu oraz na stanowiskach zajmowanych wcześniej przez warzywa cebulowe. Istnieje wówczas duże zagrożenie nadmiernego rozwoju chorób i szkodników pochodzenia glebowego typowych dla warzyw cebulowych. Odpowiednim przedplonem dla czosnku są fasola, groch, ogórek, pomidor oraz zboża (z wyjątkiem owsa).
Czosnek może być uprawiany zarówno w cyklu jesiennym i wiosennym. Powodzenie uprawy zależy od jakości materiału rozmnożeniowego. Ważne jest, aby główki czosnku pochodziły z kwalifikowanych plantacji, co daje nam pewność, że otrzymamy jedynie odmiany dopuszczone do uprawy. Do sadzenia należy przeznaczyć duże, bądź średnie ząbki.
Najlepszym terminem sadzenia ząbków czosnku ozimego jest 25 października, tj. na 5-6 tygodni przed nadejściem mrozów. W tym czasie czosnek dobrze ukorzeni się, ale nie wyrasta w liście przed zimą. Należy unikać zbyt wczesnego wysadzenia czosnku, ponieważ nadmiernie rozwinięty jest bardziej wrażliwy na niską temperaturę. Czosnek wiosenny sadzi się wczesną wiosną. Najbardziej optymalnym terminem jest koniec marca lub początek kwietnia.
Wymagania pokarmowe i potrzeby nawozowe
Optymalny odczyn gleby dla czosnku wynosi pH 6–7,5 w glebach mineralnych oraz pH 5,5–6 w glebach torfowych. Gleby mineralne o odczynie poniżej pH poniżej 6,0 należy wapnować.
Czosnek, podobnie jak cebula i por, należy do warzyw o średnich wymaganiach pokarmowych. Optymalne zawartości składników pokarmowych dla czosnku (w mg/dm3 gleby) wynoszą:
90–100 azotu (N-NO3), 60–70 fosforu, 1000–1200 wapnia, 150–170 potasu, 50–60 magnezu.
Ze względu na płytki i słabo rozwinięty system korzeniowy, czosnek ma małą zdolność wykorzystywania składników pokarmowych z gleby. Wiąże się to z koniecznością nawożenia dolistnego, które dostarcza składniki pokarmowe w określonych fazach rozwojowych oraz dodatkowo wzmacnia rośliny podczas trudnych warunków środowiskowych.
Podstawą nawożenia dolistnego makroelementami są nawozy z serii PLONVIT (NPK) w fornie krystalicznej lub płynnej.
W zakresie mikroelementów czosnek wykazuje największe potrzeby w stosunku do miedzi (Cu), manganu (Mn), cynku (Zn) i molibdenu (Mo). Są one efektywnie dostarczane przez: MIKROCHELAT Cu-15, MIKROCHELAT Mn-13, MIKROCHELAT Zn-15 oraz MIKROVIT MOLIBDEN.
Ważnym elementem działań umożliwiających uzyskanie wysokojakościowych plonów, zgodnie z wymogami Integrowanej Produkcji Roślin, jest stosowanie preparatów, które wzmocniają naturalną odporność roślin na stresy, wspomaganie zdrowotności oraz przyspieszenie regeneracji roślin po wystąpieniu warunków stresowych.
Na szczególną uwagę zasługują stymulatory:
TYTANIT (stymulator plonu) – wpływa bardzo korzystnie m.in. na intensywność fotosyntezy i pobieranie składników pokarmowych.
OPTYSIL (stymulator odporności) – aktywizuje naturalne mechanizmy odpornościowe roślin i ogranicza wpływ stresów abiotycznych i biotycznych na ich wzrost i plonowanie.
Szczegółowe zalecenia dotyczące nawożenia: „Czosnek – program dokarmiania dolistnego i biostymulacji„
Czytaj także: „Groźne nicienie w uprawach czosnku ozimego”.
